Kenneth Rijsdijk - 17 maart 2007-03 - De dodo leeft! Toen Marijke en Paul arriveerden afgelopen vrijdag rond 15:00 hadden zich inmiddels voor het bordes van de Dodo Galerie inmiddels zon vijftig mensen zich verzameld waaronder de lokale pers, van het Nationaal Museum van Mauritius. 's Ochtends hadden Marijke en Paul de laatste hand gelegd aan de expositie (stressen!) en waren rond 12:00 weer naar het hotel teruggegaan om zich op te frissen en om te kleden voor de openingsceremonie.
Naast de ingang van het museum hing een prachtige poster van de dodo-galerie met in glas en lood de dodo afgebeeld. Marijke legde ons uit dat daaromheen een VOC-schip was afgebeeld, een schedel (als symbool voor uitsterven) en een harpij (symbolisch voor mythische dieren zoals de dodo inmiddels is). Voor de ingang hing het beroemde rode lint dat snakte naar een schaar. Naast de ingang hing de Mauritiaanse vlag met twee koordjes en daarnaast hing de Nederlandse driekleur.
We waren allemaal toch een beetje zenuwachtig (ik plaatsvervangend ook), we wisten niet hoe de ceremonie zou worden voltrokken en hoe zouden de genodigden reageren op de tentoonstelling? Karel Van Kesteren, de ambassadeur van Nederland en zijn Mauritiaanse collega's waaronder de consul Ben Payen, waren inmiddels ook gearriveerd en we maakten kennis met elkaar. Vervolgens kwamen in twee grijze sleeën de ministers gearriveerd; minister Gowrressoo van Kunst en Cultuur en de minister van Buitenlandse Zaken Dulloo. De speeches konden beginnen.
De interim directeur Vikash Rupear heette ons allen welkom, waarna de directeur van de Mauritiaanse Museum Raad Gorah Beebeejaun uitgebreid zijn dank uitsprak voor de prachtige tentoonstelling die was gerealiseerd door het Tropenmuseum. Ook vermelde hij zeer verheugt te zijn met ondertekening van het convenant tussen Naturalis en de Museum Raad dat die dag ook plaats had gevonden ter ere van de feestelijke opening. Daarna volgde nog een zeer positieve speech van de minister Gawressoo, vol lof voor de Nederlandse ambassade (de gezorgd had voor de financiering van de tentoonstelling) en bovenal de makers Marijke en Pieter (hier klonk applaus en gejuich). Ook benadrukte hij dat de expositie een positieve uitkomst was dat uit het Mauritiaanse-Nederlandse Dodo-Research Programme was voortgekomen. De minister sprak zijn hoop uit dat de dodo-galerie het begin zou zijn van een dodo trail over het eiland. Tenslotte memoreerde de ambassadeur Kees van Kesteren nog aan de Nederlandse VOC aanwezigheid in Mauritius en het feit dat de Nederlanders schuldig zouden zijn aan het uitsterven van de dodo. Hij opperde vervolgens dat hij erg blij was dat met deze tentoonstelling de Nederlanders tenminste iets goed gemaakt hadden. Vervolgens trok de museum directeur aan een touwtje van de Mauritiaanse vlag, waardoor deze in twee helften open viel. En tot mijn genoeglijke verbazing kwam daar een grote glimmende koperen plaat tevoorschijn. Op de plaat werd de opening van de galerie vermeld en tevens in hele grote kapitalen de namen van de minister, de ambassadeur en in alle bescheidenheid die van de DIRECTEUR zelf.
Vervolgens kreeg de minister de inmiddels ongeduldige schaar en onder toeziend oog van camera's en publiek knipte hij het gewillige rode lint door dat gracieus open viel. Daarna leidde Marijke de menigte rond de dodo-galerie. Ministers voorop en een hele schare mensen er achter. Het was komisch om te zien hoe een tiental fotografen struikelend over elkaar voor de stoet uit liep, om foto's te nemen van onze enige echte celebrity Marijke.
Men was zeer enthousiast en royaal met complimenten naar de makers Marijke en Paul. Vragen werden gesteld over de constructie en uitvoering en verbazing werd uitgesproken over de korte tijd dat het in elkaar gezet was. Kortom de tentoonstelling inspireerde. Marijke en Paul hebben met hun creatie keihard bewezen hetgeen Boudewijn Buch al wist: de DODO leeft!