Als ik start met een nieuw project in het museum begin ik altijd met onderzoek in de boeken. Waar zijn andere musea tegenaan gelopen bij soortgelijke projecten en hoe hebben ze het opgelost? Nadat ik flink in de boeken gedoken ben heb ik een plan van aanpak. Voor het schoonmaken van een enorm walvisskelet hebben we besloten voor twee tactieken: het gebruik van stinkende ammonia en gedeioniseerd water en... een tandenborstel.
Het begon ons al snel te dagen dat we voor dit enorme project heel wat tandenborstels nodig zouden gaan hebben. De staat van de tandenborstels deed er niet toe. Dus we vroegen alle collega's om hun 'gepensioneerde' tandenborstels te doneren. Massa's kwamen er binnen! Wat blijkt, museum-medewerkers die hun hele carrière lang alles zorgvuldig moeten bewaren kunnen blijkbaar thuis ook niks weggooien. Het resultaat: we werden bedolven onder de tandenborstels. Vol goede moed gingen we aan de slag. Maar al snel bleken er toch nadelen te kleven aan uren handmatig borstelen: het was inefficient en het is bijzonder slecht voor je polsen. Er moest een betere manier zijn. We probeerden het eens met een electrische tandenborstel: een Philips Sonicare. Het resultaat mocht er wezen! De botten zijn prachtig schoon en het kost ons veel minder moeite. We sprongen een gat in de lucht!
Het cadeau van Philips:
Genoeg tandenborstelkopjes voor een heel jaar!
Thuis zou je elke drie maanden je tandenborstel-kopje moeten vervangen. Maar wat bleek: voor het urenlange gebruik op wasvisbotten is de levensduur veel korter. Je hebt er dus véél nodig. We vroegen Philips om hulp en gelukkig waren ze blij bereid om ons te helpen. We kregen wel vijftig tandenborstel-kopjes! En een tweede electrische tandenborstel, zodat we met z'n tweeën kunnen werken. Daarmee kunnen we de hele walvis oppoetsen.
We zijn super blij met de hulp van Philips! Het heeft bij ons in elk geval voor een stralende glimlach en gezonde polsen gezorgd. Maar we zijn ook nog altijd blij met de ouderwetse oude tandenborstels van onze collega's. En nu is het tijd voor de volgende driehonderd skeletten...