Vanochtend worden we wakker in een koude omgeving. Het heeft gevroren! Dat geeft mooie plaatjes. En paar dagen terug was het nog best warm hier. Vervolgens begon het ’s nachts te regenen en was het uit met de pret. Longjohns en extra shirts met lange mouwen en sokken werden gekocht. Ook werden er warmingpads gekocht om je handen na het gipsen op te warmen. Want hoe snel en effectief Dirk, Dylan en Jimmy nu ook kunnen gipsen erg warm wordt je er niet van. Met koude vingers schrijf ik dus nu dit blog. De koffie staat gelukkig al op.
In frisse omstandigheden hebben we gisteren (dinsdag) het tweede blok los gemaakt. De regen heeft van de toplaag sediment een zeer plakkerige koek gemaakt. Voor het weet heb je paar kilo extra aan je schoenen. Gelukkig droogt de zon de modderboel snel. Eerst moest het eerst blok uit de weg. Dat ging zonder problemen met groot materieel naar boven. Na het laatste gipswerk en nadat we de breuk met de haakseslijper uit hebben gefreesd kon het spannende werk beginnen.
De graafmachine van Donley wordt eerst een aantal keer gemanoeuvreerd om op de juiste manier tegen het tweede blok te staan. Onder toezicht van Nancy (echtgenote van Donley) en twee vrienden drukt hij de laadklep eronder. De stutten kraken onaangenaam. Nu is het een kwestie van regelmatig omhoog en omlaag, net zolang er een breuk ontstaat. Vervolgens is het kwestie van langzaam achteruit rijden. De breuk is nu bijna een meter breed.
Er zijn grote brokken met botmateriaal los gekomen. We stoppen. Die brokken moeten eerst veilig gesteld worden. Er gaan grote hoeveelheden lijm over heen. Als we besluiten dat er ook direct gegipst moet worden is het al half vijf. Donley kan op dat moment even niet meer voor ons doen.
Nancy doet ons na alle verhalen over de nattigheid en kou nog een leuk aanbod. We mogen bij hen komen douchen. Het is de eerste keer dat ik voor een douche een half uur gereden heb. Daarna zitten we nog even gezellig aan de eettafel. Naast mooie verhalen komen er ook mooie pijlpunten en fossielen over tafel. De pijlpunten zijn echt prachtig gemaakt. Heel bijzonder. In het donker rijden we terug. Er staat ons nachtvorst te wachten.
Geschreven door Sander van der Deure,
Expeditielid Triceratops-expeditie 2018
26 september 2018