“Als je iemand van ons ziet rennen, ren je mee,” zegt Miriam vlak voordat we de boot uitstappen. Het is de eerste keer dat we met een GPS-toestel en machete het regenwoud in trekken. Ondoordringbaar. Dat is wat er na twee minuten door mijn hoofd schiet. Gelukkig heb ik een lange afritsbroek aan. Minder blij ben ik met de korte mouwen van het sportshirtje die ik vanochtend heb aangetrokken. De tropische grassoort waar we doorheen lopen is misschien wel vier meter hoog. De bladrand zit vol met kleine tandjes die achter alles blijven hangen. Wanneer we eindelijk uit het hoge gras komen, zijn de eerste schrammen al zichtbaar op mijn armen.
Door: Pip van Aalst
Afzien
Onderzoeker zijn in het tropische regenwoud is niet voor iedereen weggelegd. Daar zijn we snel achter gekomen. Voor veel mensen is het leven in de jungle afzien, zo ook voor de enthousiaste biologiestudenten. Elke dag om zeven uur ’s ochtends springt de lamp en de ventilator in onze slaapzaal aan. Tijd om op te staan. Met zijn allen ontbijten we met cornflakes, melk en als we geluk hebben een eitje of noedels. Daarna snel insmeren, camera pakken en je waterfles vullen om vervolgens op pad te gaan. Tijd om rustig wakker te worden is er niet.
Eenmaal in de jungle voel je al snel de hitte over je lichaam trekken. Er komt geen vleugje wind door de groene muur die om ons heen staat. Ploeteren door de modder en klimmen over omgevallen bomen voelt als een work-out in een sauna. Na de eerste tocht komen we weer terug bij het hoofdgebouw. Het is nu tijd om even bij te komen en af te koelen onder de koude douche. Elke dag om twaalf uur is het makan-o-clock. De witte rijst, gekookte groente en het stukje kip of tofu worden met liefde bereid. Om iets van afwisseling te hebben, krijgen we elke dag een ander stukje fruit als toetje.
Baardzwijnenen apenstreken
Na de lunch gaan we op zoek naar een goede modderplaats waar baardzwijnen graag badderen. Om meer te weten te komen over baardzwijnen gebruiken de onderzoekers cameravallen. Deze vallen maken opnamen of foto’s als er een baardzwijn langs loopt. Helaas gaat de camera soms ook aan als er een takje beweegt of een blaadje valt. Daarnaast is het nog best lastig om zo’n ding op te hangen. Met een stuk bungeetouw wordt het apparaat aan een boom vastgemaakt. Deze wordt enorm strak aangetrokken en daarna ook nog eens extra verstevigd met takken. Als we dit niet doen gaan de langstaartmakaken er namelijk mee aan de haal. Deze eigenwijze, nieuwsgierige aapjes proberen de cameraval van de boom te trekken en open te maken. Als je niet goed oplet, halen ze zelfs de batterijen eruit en gooien ze die weg. Veel extra werk dus voordat je aan je onderzoek begint.
Ondanks dat onderzoek in de tropen niet altijd van zijn leien dakje gaat, hebben de onderzoekers hier op Danau Girang Field Centre enorm veel passie voor hun werk. Elke dag opnieuw trekken ze de jungle in om gegevens te verzamelen over de dieren en planten die er leven. Niet alleen in Borneo wordt dit soort onderzoek gedaan, maar overal op wereld. Allemaal om meer te weten te komen over het tropische regenwoud en hoe we dit het beste kunnen beschermen en behouden. Ik als biologiestudent ben enorm bevoorrecht dat ik dit jaar mee mocht naar Borneo. Om veel te leren over de jungle, maar misschien ook om te helpen.
RegrowBorneo
Natuurlijk hoef je niet altijd naar de andere kant van de wereld te vliegen om je steentje bij te dragen. Er zijn enorm veel projecten die bezig zijn met het aanplanten van stukken regenwoud om de natuur te herstellen. ‘Regrow Borneo’ is een initiatief van Danau Girang Field Centre en Cardiff University om duizenden bomen te planten. Hiermee willen ze compenseren voor de uitstoot van vliegtuigen en de biodiversiteit terugbrengen in het landschap van palmolieplantages. Wil je graag iets betekenen voor de natuur? Steun dit soort projecten en draag de kennis over, dan help je net zo veel als die onderzoeker in de jungle!
Volg onze verhalen
Je las hier de tiende blog over de expeditie naar Borneo van Naturalis Biodiversity Center samen met studenten van de universiteit Leiden. In verband met de veiligheid van de studenten en de wetenschappers is er vanuit Naturalis besloten om de expeditie vroegtijdig af te lassen, in verband met de huidige coronacrisis.
Deze blog is geschreven door biologiestudent Pip van Aalst. Pip volgt de master Biodiversity and Sustainability aan de Universiteit Leiden.
Heb je vragen aan de expeditieleden? Mail ze naar vincent.merckx@naturalis.nl.