1 juni 2006 - De ouderdom van dodo-botten wordt gemeten met de C14-methode. C14 is een radioactieve vorm van koolstof, dat in alle levende wezens - mens, plant en dier - aanwezig is. Na het overlijden van een organisme neemt de C14-concentratie af door radioactief verval. Door van een opgegraven bot de resterende C14-hoeveelheid te meten, kan worden teruggerekend wanneer het dier is overleden.
Dureapparatuur
Dat klinkt eenvoudig, maar het is in de praktijk nogal gecompliceerd. Zo is de C14-concentratie uiterst gering, waardoor ingewikkelde en dure apparatuur nodig is. Het dateerbare bestanddeel van het bot is collageen, een vezelig structuureiwit dat zorgt voor de stevigheid in het bindweefsel van been en kraakbeen. Het collageen moet eerst op zuivere wijze worden gesoleerd. Daarna wordt het verbrand tot koolstofdioxide (CO2-gas), dat vervolgens weer wordt omgezet tot grafietpoeder. Van het verkregen grafietpoeder kan ten slotte de C14-concentratie worden gemeten met een deeltjesversneller. Het apparaat telt het aantal C14-atomen.
Op de foto's: Apparatuur voor het verbranden van botcollageen tot koolstofdioxide en de productielijn voor het omzetten van het verbrande collageen tot grafietpoeder.
De methode is destructief. Er moet een stukje bot van ongeveer vijftig milligram worden opgeofferd. In de bron van de deeltjesversneller zit een wiel met grafietmonsters en een reageerbuis met grafietpoeder.
