Een Britse expeditie heeft voor het eerst ooit beelden gemaakt van David Attenboroughs vachtegel. Het exemplaar in de collectie van Naturalis is dus toch niet het enige ter wereld.
In de schatkamervan Naturalis
Ver achter de schermen van het museum bevindt zich de Schatkamer. Hier bewaren we de wetenschappelijk belangrijkste exemplaren van onze dieren-collecties, en de exemplaren van soorten die uitgestorven zijn. Gewijde grond, zelfs als je hier werkt, mag je er maar zelden in. Hier staan soorten als de blauwbok, de ivoorsnavelspecht, en de buidelwolf in de buurt van een skelet van de dodo: allemaal soorten die alleen nog in musea te zien zijn.
De vachtegelvan David Attenborough
Een van de zeldzaamheden hier is ons exemplaar van David Attenboroughs vachtegel. Er is welgeteld één exemplaar van bekend op de hele wereld. Verzameld in Papoea in de jaren zestig. In 1998 stelden biologen vast dat het om een nieuwe soort ging. Ze vernoemden het naar de Britse natuurdocumentairemaker Sir David , vanwege zijn rol in de bescherming en bekendmaking van de fauna van Papoea - maar zij hadden nooit een levende gezien. Voor zover wij weten was de laatste onze wetenschapper Pieter van Royen, die dit ene exemplaar in 1961 verzamelde.
Eerste beelden ooit
Niemand, tot deze week. Want een automatische camera van een Britse expeditie filmde iets dat sinds 1961 niemand heeft gezien: een levend exemplaar van deze soort. Goed nieuws voor iedereen die dol is op mierenegels! En wie is dat niet? Ze leggen eieren, hebben een vacht met stekels en een snuit zonder tanden. Vermoedelijk hebben de vrouwtjes van deze soort een buidel, maar dat weten we niet want het enige bekende exemplaar is een man.
De toekomstvan de vachtegel
De soort is dus niet uitgestorven, zoals gedacht. En 62 jaar is nog altijd korter dan onze zwartbrauwmuistimalia, die 172 jaar lang de enige vertegenwoordiger van zijn soort was. 'Hopelijk inspireert dit mensen tot een betere bescherming van de natuur in het Cyclops-gebergte, waar deze soort voorkomt', aldus collectiebeheerder zoogdieren Pepijn Kamminga.
Omdat ons exemplaar de enige van zijn soort was, is hij dus ook automatisch het zogeheten 'holotype': het exemplaar dat gebruikt is voor de soortbeschrijving. Holotypes stellen we bij Naturalis vrijwel nooit tentoon in het museum, omdat ze beschikbaar moeten zijn voor wetenschappelijk onderzoek. Zo zou het zomaar kunnen dat de Britten binnenkort eens langskomen om hun beelden te vergelijken met onze vacht - maar daarover later meer.