Agustin Capriati

'Marine Protected Areas' (MPA's) zijn een veelgebruikt beheersinstrument om koraalriffen te beschermen, de mariene biodiversiteit te behouden en veerkrachtige biologische gemeenschappen te creëren. Elke MPA heeft echter verschillende functies en ervaart stressoren in verschillende mate. Daarom is er een dringende noodzaak om het MPA-management te begrijpen en te verbeteren, vooral gezien de veelheid aan stressoren. Eén belangrijke lokale stressfactor die minder aandacht heeft gekregen, is de toename van de nutriëntenconcentraties (eutrofiëring). Eutrofiëring vormt een duidelijke bedreiging voor koraalriffen doordat het de groei van algen en pathogene microben bevordert, kansen op herstel voorkomt en de veerkracht van riffen beïnvloedt. Om te weten hoe de gecombineerde verstoringen van het milieu als gevolg van eutrofiëring en andere stressoren de veerkracht van riffen en MPA's zullen aantasten is een belangrijke uitdaging. Om leemten in kennis op te vullen, zal een veelzijdige aanpak met een combinatie van een systematische review, teledetectieanalyses, empirische gegevensverzameling en kwalitatieve modellering worden uitgevoerd in Indonesische MPA's en in gerichte MPA's van de provincie Molukken en West-Papoea. Het begrijpen van de relaties, interacties en gevolgen van eutrofiëring door activiteiten op het land op de veerkracht van MPA's zal ons in staat stellen wetenschappelijke richtlijnen te formuleren voor de ontwikkeling van MPA-beleid in de Molukken en West-Papoea, of ​​welke geografische locatie dan ook, om effectief en goed natuurbeheer te bereiken.